ေမတၱာ

တကယ့္ေမတၱာတရားတြင္ဂရုဏာတရားသည္အက်ဳံး၀င္ျပီးျဖစ္သည္။ (ငယ္ကအခ်စ္အႏွစ္တစ္ရာ)ဆိုေသာ စကားရိွသည္။ ေမတၱာ၏ ခိုင္ျမဲပံုကို တင္စားေသာ စကားျဖစ္သည္။သို႔ရာတြင္စိတ္နာျခင္းနာျကည္းျခင္းလက္စားေခ်လိုျခင္းအရြ႔ဲ႔တိုက္လိုျခင္း မနာလိုျခင္းစေသာစိတ္ထားမ်ားကိန္းေအာင္းလာတတ္သည့္အခါစိတ္ကေမတၱာ ျကီးမားျခင္းဟုအထင္ရိွေနေသာ္လည္းစင္စစ္ေမတၱာမမွန္ကန္ေပ။ (အခ်စ္ျကီးလွ်င္အမ်က္ျကီးသည္)ဟူေသာစကားရိွေသာ္လည္းေမတၱာျကီးလွ်င္ အမ်က္မျဖစ္ေပၚႏိွင္သည္ကိုသတိျပဳရန္လိုသည္။မိမိကေမတၱာဟုထင္ေနေသာ္လည္း ေလာဘ၊တဏွ၊အတၱအက်ဳိးင့ဲမူ႔မ်ားေရာ၀င္ပူးယွက္ေနတတ္ျကေပသည္။ ခြင့္လြတ္ႏိွင္ျခင္းသည္္ ေမတၱာ၏အဆြယ္အပြားျဖစ္သည္ကို သေဘာေပါက္ ရန္လိုသည္။ေမတၱာတြင္ အတၱကို အတိုင္းအဆျဖင့္ဖယ္ထားရန္လိုေပလိမ့္မည္။

အဆိုးနဲ႔ အေကာင္း

အဆိုးနဲ႔အေကာင္း ႏွစ္ဖက္ရွိေသာ ေလာကတြင္ အဆိုးတစ္ဖက္တည္းမွ သာရူျကည့္မည္ဆိုလွ်င္တရားမွ်တရာ ေရာက္မည္မဟုတ္ေပ။ မိမိကိုယ္ေပၚတြင္ပင္ မိမိမလိုလားေသာ အခ်က္မ်ားရိွေပလိမ့္မည္။ ထိုမွ်သာမက အျခားသူမ်ားကလည္း မိမိကိုျကည့္ကာ လူ႔ေလာကကို စိတ္နာ စိတ္ပ်က္ေနမည္လား မသိရေပ။ အျခားသူ၏ အျမင္တြင္ သင္သည္လူ႔ဂြစာ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းသမား ျဖစ္ေနမည္ ဆိုလွ်င္လည္း ျပဳျပင္ရေပလိမ့္မည္။ လူ႔ေလာကႏွင ့္ဆက္ဆံရာတြင္ လူ႔အေျကာင္းကို ေလ့လာရန္ လိုေပသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔အား ထိေတြ႔ဆက္ဆံလာေသာ လူမ်ား၏ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ား၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားကိုလည္း သိေအာင္ ္ျပဳရေပမည္။ လူသည္သက္ရိွ သတၱ၀ါျဖစ္ျပီး စိတ္ႏွင့္စရိုက္တို႔က ေရြ႔လ်ားလူပ္ရွားေနသူျဖစ္ေသာေျကာင့္ အကဲခတ္ရသည္မွာ ခက္ခဲျမဲျဖစ္ေလသည္။ ထိုမွ်မက လူမ်ားစြာတို႔သည္ ဟန္ေဆာင္တတ္ေသာသေဘာ၊ လွ်ဳိ႔၀ွက္တတ္ေသာသေဘာ မ်ားကလည္း ရိွေပေသးသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ လူဆိုးကိုလူေကာင္း၊ လူေကာင္းကို လူဆိုးဆုိုျပီးအျမင္မမွားရန္ လိုအပ္ေပသည္။လူအမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင ္သတိျပဳသင့္ေသာ အခ်က္မ်ားစြာရိွေပသည္။ အခ်ဳိ႔ေသာသူတို႔သည္ အဆိုးကိုသာ ျမင္လြယ္တတ္ျပီး ဘ၀တြင္ဆိုးေသာအရာမ်ားကုိသာ ေရြးထုတ္ျပီး ညည္းတြားအလုိမက်ျဖစ္ေနတတ္ေပသည္။ေလာကတြင္ ေတြ႔ျမင္သမွ် ဘာမွစိတ္တိုင္းမက်ဘဲ လည္းရိွတတ္ေပသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ေဒါသျဖစ္ေနေသာသူသည္ ျံကံုေတြ႔သမွ် မေက်နပ္ပဲရိွ ေနတတ္ေပေသးသည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ေလာကတြင္ မည္သည့္အခါမွ် အားရေက်နပ္ ရန္မလြယ္ကူေပ။ မည္မွ်ေကာင္းေသာအရာျဖစ္စေကာမူ၊ မေက်နပ္စရာ ရွာေဖြလို႔ရေပသည္။ အေကာင္းတိုင္းတြင္ အဆိုးရိွတတ္ေပသည္။
သန္းေခါင္လြန္လွ်င္ နံနက္အလင္းသို႔ ျပန္ျပီးေရာက္ရေပသည္။ ေတာင္ထိပ္လြန္လွ်င္ေတာင္အဆင္းကိုေတြ႔ရေပမည္။ထိုသေဘာအတိုင္းပင္ ဆင္းရဲဒုကၡတို႔၏အဆံုးတြင္သုခေရာက္ရိွလာေပမည္။ သုခအဆံုးတြင္လည္းဒုကၡရိွေလသည္။ တစ္ခု၏အဆံုးတြင ္အျခားတစ္ခု၏ အစကို ဆိုက္ေရာက္ျကရတတ္ေပသည္။ ထို႔ေျကာင့္မိမိဘ၀တြင္ အဆိုးကိုျကံုေတြ႔ရလွ်င္လည္း စိတ္ပ်က္အားငယ္ရန မလိုေပ။
အဆိုးထဲတြင္ရိွစဥ္ အေကာင္းအတြက္ အားတတ္ေမွ်ာ္လင့္ ေနရမည္ျဖစ္ျပီး အေကာင္းထဲတြင္ ရိွစဥ္အဆိုး ကိုခံႏိွင္ရန္လည္း အသင့္ျပင္ျပီး ရိွရေပမည္။

အတၱ

အတၱဆိုေသာအရာမွာ မိမိတစ္ဦးတည္းတြင္သာ ရိွေသာအရာမဟုတ္။
လူတိုင္းအား သဘာ၀ျကီးက လူ႔ေလာကျကီးအတြင္း အသက္ရွင္
ေနထိုင္ရန္လိုအပ္လို႔ထည့္ေပးလိုက္ေသာ ပစၥည္းျဖစ္ေပရာမိမိအတၱရိွ
သလိုအျခားသူမ်ားတြင္လည္းအတၱရိွ၏။မိမိကအတၱကိုထုတ္ျပီးသံုးပါက အတၱရိွေသာတဖက္လူသားကလည္းသူ႔အတၱကိုထုတ္ျပီးျပန္လည္ခုခံမည္ကို
သတိျပဳရန္လိုအပ္ပါသည္။အတၱရိွသူသည္အျခားအတၱရိွသူႏွင့္ယွဥ္ျပိဳင္ေပရာ
အတၱႏွစ္ခုေခါင္းခ်င္းဆိုင္တိုက္ပါကႏွစ္ခုလံုးပ်က္စီးမည္ျဖစ္ပါသည္။

မီးရထားစီးခရီးသည္လူတိုင္းအတြက္

မီးရထားခရီးသြားသူတစ္ဦးကဘယ္ဘူတာေရာက္ျပီလဲဟု ဘူတာေရာက္တိုင္းေခါင္းျပဴျပီး
မီးရထားဆိုင္းဘုတ္ကိုျကည့္ရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမျကည့္မိသည့္အခါ ခရီးသည္ခ်င္းဘယ္
ဘူတာေရာက္ျပီလဲဟုေမးျမန္းမိသည္။
သူဘာေျကာင့္သိခ်င္သနည္း။
ဆင္းရမည့္ဘူတာမည္မွွွွ်ေ၀းေသးသည္ မည္မွ်နီးေနျပီကိုသိလိုေသာေျကာင့္ျဖစ္သည္။
သင္၏ဘ၀ခရီးတြင္သင္သည္ မည္သည့္ခရီးကိုေရာက္ေနျပီကိုသတိထားမိပါသလား။
အဘယ္ခရီးအထိသြားမည္ဟုမွန္းထားပါသနည္း။
ထိုအေျကာင္းသည္အေရးျကီးေပသည္။ခရီးလမ္းသာယာေနဖို႔မဟုတ္။
ဘယ္ခရီးကိုေရာက္ေနေျကာင္းသတိထားသံုးသပ္သင့္သည္။
ကိုယ့္အသက္ရြယ္ႏွင့္ကိုယ့္ရည္မွန္းရာဘ၀အေျခအေန သို႔ထက္၀က္ေရာက္ခဲ့ျပီေလာ။
ယခုမွခရီးအစပင္ရိွပါေသးသေလာ။
မီးရထားျကီးကပင္ေႏွးေနပါသေလာ။
သင္သိဖို႔မုခ်လိုအပ္ေပသည္။